houd het 'haaks'

Werken in de derde wereld. Geen zuid-afrika met toch veel westerse features, maar een “hardcore“ derde wereld land.
Natuurlijk kan je hier in Manila de plekken opzoeken waar het niveau gelijk is aan het westen. Al lopende en uitgaande in Makati besef ik: als het niet was voor al de Aziaten om me heen, zou ik me zo in het business -of het 'poshe' uitgaanscentrum van een Westers land kunnen wanen. De prijzen zijn westers en dus schrikwekkend hoog voor Filipijnse standaarden. De middenklasse die NL kenmerkt lijkt hier bijna niet te bestaan. Het is vaak of straat arm – zou die uitspraak simpel weg komen van het feit dat de mensen ook echt op de straat leven? – of bizar rijk. Het is lekker om af en toe van westerse luxe te genieten. Het voelt raar om te bedenken dat als je de prijzen zou convergeren naar Euro’s, ik mij die luxe in Nederland nooit of alleen met uitzondering zou kunnen veroorloven.

Je rijdt vijf minuten verder en mensen leven op straat. Kinderen rennen naakt over straat, wassen zich op straat, het stinkt er naar vuilnis... rijk en arm staat haaks op elkaar. Maar dan bedenk ik me: ik heb het liever haaks dan zo enorm gesegregeerd als in Zuid-Afrika. Mensen zijn hier minder bang voor elkaar. En de rijke Aziaten zijn tenminste zelf Aziaat. Waar het in Zuid-Afrika vooral nog een 'kleurverschil' is – al wordt dat langzaam maar zeker minder – is het hier meer een klasseverschil. Enige kanttekening: een rijke familie betekent vaak dat er ergens een Europeaan of Amerikaan is aangetrouwd. Dat betekent niet meteen dat de (vaak lelijke) blanke man in kwestie ook echt rijk is. Bijvoorbeeld: voor mijn Amsterdamse budget: E450,- per maand voor een studentenkamer(tje), kan ik in in het cetrum van Makati een appartement huren van minimaal 30m2.

Het is interessant om mee te maken hoe een kleine afdeling als AIPH werkt. Ik leer hier hier een beetje over hoe AI ongeveer in elkaar zit. Ik krijg net even iets meer inzage in de mensenrechten situatie in Filipijnen, internationaal en als het gaat om de Beijing Olympics. Daarnaast houdt het me met beide op de grond: Nanet je bent in de Filipijnen, derde wereld weet je nog wel? Mensen zijn hier arm... Bedoel, dat besef zou je bijna kwijt raken als je het hele weekend optrekt met mensen die events organiseren, eigenaren zijn van hippe restaurants, voor Glossy Magazines werken, ik zelf zondag avond op een jacht spendeer?!, ze in een groot huis in Alabang wonen met zwembad, maids die voor je koken en opruimen, lightning settings...

Ik vertelde maar dat mijn licht thuis met 1 knop aan gaat en weer met 1 knop uit....